De moestuin in december

Terwijl de zoveelste regenbui tegen de ramen klettert zet ik de kachel nog een half graadje hoger en neem weer plaats achter de keukentafel die vol met zaden ligt. Met mijn handen gevouwen om een mok thee bekijk ik het slagveld… zoveel zaden, waar moet ik beginnen?

Ik sorteer de zaden die in eigen tuin geoogst zijn eerst op jaartal. Waarom bewaar ik calendulazaden van 2019 als dezelfde zaden ook van 2022 in de doos zitten? Chaos! Streng sorteer ik verder en haal alles uit enveloppen, die heel veel plaats innemen. Mijn lief heeft plastic gripzakjes voor me gespaard en daar doe ik nu de zaden in. De inhoud van twee dozen past nu in één doos.. Kijk, nu komen we ergens.

Daarna sorteer ik de zadenkistjes op soort en stop ze weer in het kistje van de juiste maand. Nee, daarvan doe ik niets weg, alles wordt gezaaid en pas als het niet ontkiemd gaat het weg. Ik noteer zaden voor de bestelling die voor de kerst de deur uit moet. Er is nog veel werk te doen.

Collectief zaden bestellen

Twee weken geleden stond hij voor de deur met de zadengids. Mijn tuinvriend. Hij regelt ieder jaar de zadenbestellingen voor de volkstuinvereniging. Ideaal, want meestal krijgen we een leuke korting door collectief te bestellen en je betaald geen verzendkosten. Nadeel is wel dat het meestal gelijk met het pootgoed wordt geleverd en dat betekent ergens tussen eind januari en half februari. Enfin, mijn tuinvriend heeft voor mij een speciale gids, want er staan al kruisjes in, door hem persoonlijk gezet. Als ik gedurende het jaar mopper over een gewas zegt hij “ik denk dat je niet het goede zaad koopt, je moet dat of dat hebben”. Waarna ik het weer vergeet. Maar hij niet, hij onthoudt dat allemaal. En nu krijg ik een zadengids met kruisjes, van al die rassen die volgens hem het beste zijn, of het meest geschikt voor onze grond. Kijk, daar houd ik van.

Compostbakken en andere tuinklussen

Behalve aan mijn gigantische zadencollectie werkte ik ook aan mijn deadline. Je weet wel, die deadline voor mijn TUINvakantie die op 1 december inging. Welnu, die deadline is ook dit jaar niet gehaald. De compostbakken zijn wel zo goed als klaar, maar er zijn nog wat andere klusjes die ik voor de winter wil afronden. Vanwege de plotselinge kou bouwde ik een weekje “vorstverlet” in, net als bij de echte bouwvakkers 😉

Maar nu de kou uit de lucht is gaan we er weer tegenaan. De omheining moet nog aangepast worden en eigenlijk wil ik ook het hek wat ophogen in de hoop dat de hertjes aan mijn tuin voorbij gaan. Er liggen nog wat hoopjes onkruid en ik wil wat bessenstruiken uit de grond halen. Met het snoeien van de fruitbomen wacht ik nog even om te voorkomen dat ze weer een enorme snoei reactie krijgen, dat staat gepland voor februari. Van het snoeimateriaal maak ik kleine, opstaande gevlochten randjes die volgend jaar ook vervangen moeten worden. Er is nog genoeg te doen.

In de kas

Gelukkig gaat het goed met de wintergroente. In beide kassen groeien de andijvie, veldsla en knoflook goed. Af en toe een rondje onkruid weghalen en één keer per week geef ik de kassen en de platte bakken water. Afgelopen weekend was het nog 9 graden en omdat er nog zaailingen van veldsla stonden heb ik deze nog uitgeplant in de platte bakken. Dit kan volgens alle boekjes tot in oktober, maar omdat we vorig jaar een milde winter hadden bedacht ik dat het leuk was om een kansje te wagen. De plantjes zijn goed geworteld dus het lijkt mij geen probleem om ze nu nog uit te planten, in het voorjaar kunnen ze dan gaan groeien en hebben we hopelijk weer verse salade.

Zaaien in december

Ja, je leest het goed, ik ga zaaien in december. Met kerst, om precies te zijn. Het leek me een mooi moment om het nieuwe moestuinseizoen in te luiden. Gelijk na het kerstontbijt, tuinkleren aan en naar de kas. Beetje rommelen met zaden en zaaigrond, heerlijk.

Lathyrus en sla zijn koudekiemers. Nu heb ik eerder Lathyrus in de kas gezaaid in de winter en dat was geen succes dus dit jaar ga ik de kansen spreiden. Wat zaden in een koude slaapkamer en een deel buiten in de kas.