De tuin is heel erg veranderd in een jaar tijd. De bovenste foto is van augustus 2017, de foto daaronder van augustus 2016, toen de moestuin nog niet mijn tuin was. Wel heel leuk om te zien hoe het allemaal veranderd is. Voor mij dan.
Een paar maanden geleden kwam de vorige eigenaar langs, en ik begreep van mijn buurman dat hij een tijdje met open mond heeft staan kijken… een week later kwam hij bij mij langs, en gaf me een groot compliment voor de tuin.
Ik groeide van trots😊. Tegelijkertijd voelde ik schaamte, omdat ik zijn levenswerk ( hij had er 10 jaar getuinierd) had afgebroken. Hij moest stoppen omdat het lichamelijk niet meer ging. En dat doet pijn. Toch was het de juiste keuze, zoals hij nu zegt.
Ik zie nu ook dat de heg van de buren inmiddels enorm is gegroeid. Geen idee of ik die aan mijn kant ook moet onderhouden, toch eens navragen. Het huis naast mijn tuin heeft andere bewoners gekregen dus mogelijk houden zij van een iets hogere heg?
Deze week eindelijk verder gegaan met het opruimen. Want er moet nog veel gebeuren voor het winter is, en aangezien de avonden korter worden moeten alle werkzaamheden overdag gebeuren. Op vrije dagen dus.
De kleuren worden fletser en de tuin is zich aan het voorbereiden op de wintertijd. De planten gaan in rust. De bomen verliezen langzaam hun blad en van veel planten sterft het blad boven de grond af.
De eenjarige zinnia’s gaan dood. Ze hebben me vanaf juni wekelijks verse bloemen op tafel gegeven, wat een rijkdom. Het grootste gedeelte is nu verwijderd, de zaden zijn eruit geknipt en de planten zijn daarna op de composthoop beland. Een paar planten mogen nog blijven tot de eerste nachtvorst, zodat ik nog iets langer van de bloemen kan genieten.
Luna voelt zicht steeds beter op haar gemak in de nieuwe tuin. In het begin blafte ze op iedere passant op de dijk maar dat is nu gelukkig over. Ze ligt graag in het zonnetje te genieten maar blijft waakzaam. Het blijft tenslotte haar terrein.
De kas is toe aan een poetsbeurt, hij ziet helemaal groen. ( op de foto niet zo goed te zien) Nu hij leeg is zie je pas goed hoeveel aanslag er op de ramen zit. Omdat dit in de winter alleen maar erger wordt maak ik hem schoon. In het voorjaar doen we dat nog een keer, voordat de jonge aanplant erin gaat.
Als je tuiniert kom je altijd verrassingen tegen. Een kikker die voor je voeten ineens in het water springt, of gewoon op het tuinpad. Een jonge vogel die uit zijn nest is gevallen. Of een egel die ineens op klaarlichte dag over het gras loopt. De kippen die heen en weer mee rennen tijdens het grasmaaien, omdat ze weten dat ze daarna wat gras krijgen. Maar een mol…. die heb ik nog nooit gezien in de tuin. Wel in de moestuin, nadat ik hem had gevangen met een klem, maar niet loslopend op het gras. Het was al wel schemerig in de tuin, maar mogelijk was hij ook ziek of verzwakt.
Tja, wat moet je met zo’n prachtig beestje. Je wil geen mol in je grasveld. Dus gevangen met een schepnet van de vissen en hup naar de rand van het dorp. Daar heeft hij hopelijk nog een leuk leven😊
De kas… het was al te donker om daar een mooie foto van te maken.
Vind ik leuk:
Vind-ik-leuk Laden...
Gerelateerd
MOESTUIN HIPPIE 