groenerleven

Hallo..

Jullie zien mij niet zo vaak, maar ik ben Luna, de hond van je weet wel, die Moestuinhippie die altijd over haar tuin praat.

Mijn baasjes zijn op vakantie en ik mocht mee. Ze denken dat ik dat leuk vind maar eigenlijk vind ik alleen het fietsen fijn. De rest vind ik minder. Mijn etensbak staat elke keer op een andere plaats en mijn favoriete plasplekjes kan ik ook niet meer vinden. En wat moet de kat van de buren nu zonder mij? Maar ik heb niks te vertellen, ik MOET mee.

De dag voordat we weggingen wist ik al hoe laat het was. Overal stonden tassen en mijn baasjes hadden het druk joh, ze bleven maar heen en weer lopen. Ja ze denken dat ik het niet in de gaten heb maar ik wist wel beter. Ik ben alvast maar begonnen met mijn hongerstaking want ik ga natuurlijk niet eten hé, als iedereen zo zenuwachtig doet.

De eerste dag was niet zo leuk, de regen kwam namelijk met bakken uit de lucht. Moest ik zo’n gekke jas aan. Ik heb geprobeerd om hem uit te doen maar toen zag ineens niks meer. We hebben nog even geschuild onder een brug, maar het duurde zo lang dat we toch maar gingen fietsen. In het onweer!! Nou ik vond het eng hoor, ik bibberde helemaal. Gelukkig kwamen we toen bij de volgende brug. Daar was het droog en er waren nog meer mensen met bange, huilende kinderen. Snap ik best, ik was ook bang van die harde klappen.

Toen we eindelijk bij het huis waren hadden ze daar zo’n gekke hond met heel veel haar. Ik heb veel op hem geblaft want hij liep steeds langs ons huis. ONS HUIS!

Mijn baasjes doen wel raar als ik niet wil eten. Dan gaat mijn ene baasje op de grond zitten en roert in mijn etensbak. Ze maakt dan van die rare smakgeluiden. En weet je, het is zo raar, dan krijg ik ineens honger en dan ga ik toch eten. Dus dat spelletje spelen we nu elke dag 😉

Gelukkig hebben we daar veel gefietst. Dat doe ik zo graag, had ik dat al gezegd?

Na een paar dagen gingen we wéér in die auto, maar dit keer niet zo ver. Daar was ook weer zo’n hond. Deze rook constant aan mijn kont. Ik heb hem maar laten doen maar eigenlijk WIL IK DIT NIET!

Als we ’s avonds gingen lopen hoorden we allerlei rare geluiden uit de bomen. Het werd maar niet stil als ik ging grommen. Een dag later kwam er een rare snuiter met een boek, als hij dan op een knopje drukte kwam datzelfde geluid van de bomen uit dat boek!

Gelukkig gingen we daar weer snel weg en moesten we wééér in die auto. Wanneer gaan we nou fietsen? Voor mij geeft het niet hoor want ik slaap toch, maar ja, niemand vertelt mij wat we gaan doen hé. Totdat iemand zegt “Luna mag mee” weet ik niet waar ik aan toe ben.

Maar daarna hebben we nog vier dagen gefietst vanuit weer een ander huisje. De mevrouw van het huisje had hondenkluifjes voor me klaar gelegd. En ik mocht ze nog opeten ook van mijn baasje!

Ik hou zo van fietsen. De hele tijd zit ik links en rechts van mijn baasje te kijken wat er komt. Soms zie ik een poes of een paard. Als er een auto langs komt die te hard rijdt dan blaf ik even, dat zal ze leren!

De pauzes vind ik het leukst. Mijn baasjes gaan dan picknicken. Vroeger kreeg ik dan wel eens een hapje, maar volgens de dokter ben ik te dik, dus nu krijg ik niets meer. Ik snap daar niks van dus ik blijf het proberen. Meestal mag ik daarna nog even rennen door het gras of zand. Zo fijn!

We waren ook nog in zo’n winkel met van die oude troep. Eerst tilden ze me op maar van die meneer mocht ik gewoon rondlopen! En het was een héél aardige meneer, hij wist vast dat ik zou komen want hij had al water voor me klaar gezet.

Maar vandaag gaan we weer naar huis, yeahhhh. Ik mis de kippen en de kat van de buren. Zouden ze me gemist hebben?