Moestuin en kippen

Moestuin

De tuin bereidt zich voor op het najaar. Bladeren verkleuren langzaam en alles groeit minder hard dan een maand geleden. De dagen worden korter. De bijen vliegen overdag nog af en aan maar ’s avonds laten ze zich niet meer zien. Langzaamaan beginnen we met het opruimen van de moestuin. Bedden leegmaken en materiaal opruimen. Ieder jaargetijde heeft zo zijn charme, ook deze periode in de moestuin kan ik wel waarderen.

Maïs oogsten

Afgelopen week is de maïs opgeruimd. Ze hadden nog langer kunnen staan maar de planten groeiden niet meer en ik had de plek nodig om nog slasoorten te zaaien. Dus ik oogstte alle kolven en maakte ze schoon. Ze liggen nu te drogen, later wordt de maïs eraf gehaald en opnieuw gedroogd. Ze is bedoeld als kippenvoer voor komende winter.

De maïs van de mooiste kolven bewaar ik voor volgend jaar. Door ieder jaar mijn eigen maïszaden te gebruiken hoef ik geen zaden meer te kopen en ben ik eigenlijk zelfvoorzienend. Dat is het mooie van moestuinieren, de cirkel is rond.

De maïsplanten knip ik in stukjes en gaan op de composthopen. Ik verdeel de hoeveelheid over de vijf vaten. De stengels verteren slecht doordat ze hard en droog zijn. Het is dan belangrijk dat er een nattere laag bovenop komt, bijvoorbeeld keukenafval, grasmaaisel of mest van de kippen.

Tuinieren in een platte bak

In een platte bak blijft de grond langer warm. Je kan er dan ook perfect groente in kweken in het voor en najaar. Vorige week werd de laatste watermeloen geoogst en was de bak leeg. In het voorjaar stond er op die plaats al sla, daarom wordt de bak nu verzet naar de plaats van de maïs. De andere bak kan daar straks nog naast en zo kan ik komend najaar makkelijk sla halen. De bakken staan namelijk aan het tegelpad. 

In de bak gooi ik eerst nog een paar emmers compost en zaai er vervolgens spinazie, pluksla, eikenbladsla, postelein en zaad van kropsla die twee jaar over de datum is. Van de laatste wil ik dan alleen de blaadjes oogsten en wacht ik dus niet tot de krop volgroeid is.

Rucola met gaatjes

De plek waar de bak heeft gestaan maak ik ook schoon van onkruid en daar zaai ik rucola met tuinkers. Tuinkers schijnt de aardvlooien op afstand te houden die gaatjes in mijn rucola veroorzaken. Als het niet helpt eten we natuurlijk gewoon weer rucola met gaatjes, dat proef je tenslotte niet.

Oogsten en opruimen

Verder doe ik allerhande klusjes in de tuin. Dagelijks liggen er nieuwe valappels. Ze worden bewaard in de koelkast en één keer per week maak ik appelmoes. De bladeren van de paprika wordt uitgedund zodat de zon de laatste paprika’s kan laten rijpen. De planten maken nog steeds bloemen, maar dat kost onnodig veel energie en de vruchten zullen niet meer rijpen. De frambozen en bonen worden inmiddels niet meer dagelijks geplukt maar om de paar dagen. Langzaam neemt de stroom oogst af.

Kippen

Als ik de tuin in loop reageren de kippen op mijn aanwezigheid. Of ik even snel de deur open kan doen zodat ze eindelijk de tuin in kunnen. Happy roept het hardst, ik hoor haar boven de rest uit. En als de deur dan open gaat… als een stel uitgelaten kinderen rennen ze al keuvelend de tuin in. Beetje gras eten of de laatste gevallen pruimen onder de pruimenboom. Zoeken naar wormen en pissebedden, beetje krabben in de grond en in het gazon… gewoon, lekker kip zijn. En och, dat gras groeit weer wel aan 😉

Eieren

De laatste tijd hebben we minder eieren, wat gek is want ze zijn nog niet in de rui en er is niemand broeds. Omdat ik het hok af sluit als ze in de tuin lopen vanwege Jan en Jannie kunnen ze dan ook geen ei meer leggen in het leghok. Daarom doe ik iedere dag een rondje door de tuin maar er is geen ei te vinden.

Tot vorige week. Als ik in de moestuin ben krijg ik een apje van A3. Hij had de kippen los gelaten en Happy was direct naar een plekje onder de rozen gelopen. Een plek waar hij haar de dag er voor ook al had zien zitten nadat hij vijf minuten naar haar had lopen zoeken.

Tja, je moet ergens je ei kwijt hé 😉

Het raadsel rondom de eieren is daarmee opgelost. We hebben ze overigens allemaal weggegooid behalve ééntje, die nog warm was. Geen idee hoe lang de rest er al lag dus besloten het risico niet te nemen.

Zieke kippen

Daarmee is het kippenverhaal nog niet klaar. Sinds afgelopen zondag hebben we weer verkouden kippen. Het begon met een zacht snufje bij alle vijf, maar nu heeft Happy echt een zware ademhaling en ik hoor haar op tien meter afstand niezen. Soms gooit ze haar hoofd in haar nek en dan niest ze zo hard dat ik in gedachten de spetters zie vliegen. In het hok zit ze samen met Leentje samen op een stok, gezellig snavel aan snavel. “Laten we hopen dat het niet weer de snotziekte is”, denk ik dan. Happy apart zetten heeft geen zin meer, ze niesten allemaal al toen ik het ontdekte.

Helaas hebben we vorig najaar ook alle kippen behandeld met antibiotica vanwege de snotziekte. Achteraf vragen we ons af of dit werkelijk een bacterieel probleem is geweest omdat ze zeer slecht opknapten. Om niet gelijk weer naar de dierenarts te rennen geef ik ze nu iets homeopatisch en extra vitaminen. Verder houden we ze goed in de gaten, snotziekte kan immers dodelijk zijn voor kippen. Aangezien de jongste drie nog maar een jaar oud zijn wil ik ze graag nog even houden.

Kippen en kale plekken

Om het probleem nog complexer te maken, Sientje loopt al weken met een kale nek en nu lijken ook twee andere kippen kale plekjes op hun kop te krijgen. Een rondje op het www leert me dat dit verschillende oorzaken kan hebben. Stress, luizen, mijten, verkeerde voeding en de rui. De laatste twee vallen wat mij betreft af, maar de andere zijn natuurlijk goed mogelijk. We houden de dames goed in de gaten en wachten af welke kant het op gaat.

Bijen

Om het verhaal toch een beetje positief af te sluiten nog een laatste foto van de bijen. Ik kom bijna dagelijks op de tuin, meestal om te werken maar soms alleen om te oogsten. Om bij de schuur te komen loop ik altijd langs de Dahlia’s en Afrikaantjes. Ze bloeien nog prachtig en de bijen weten dat ook. Het is een komen en gaan van allerlei vliegende beestjes. Als je wil fotograferen kan je er het beste bij gaan zitten. En dan zie je ineens hoe het werkt. De bij komt aanvliegen, steekt zijn snuit in het stuifmeel en duwt met zijn pootjes de stuifmeeldraden om en om. Tegelijkertijd steekt hij zijn tong ertussen. Systematisch werkt hij zo de hele bloem af. Zo bijzonder, de natuur 😉

Op mijn Instagram kan je ook een filmpje zie zien van de bijen.