Moestuinupdate november

Als ik het tuinhek open ligt er een grote hoop grond achter. Er is weer een gat gegraven onder de composthoop. Geen luie mol weet ik inmiddels, maar een slimme rat die gratis kost en inwoning heeft. Straks maar even checken. Want er staan vandaag andere dingen op de planning. Schilderdingen. Het hout van de tuinschuur begint te bladderen, vooral aan de zuidwestkant door alle weersinvloeden. Gisteren is de beits geleverd en het weer is goed, dus geen reden meer om langer uit te stellen.

Schilderdingen

Zoals een goede schilder betaamd begin ik met het schuren van de planken om alle losse delen te verwijderen. Al snel herinnert mijn stijve arm me aan de griepprik van twee dagen geleden. Gelukkig is het schuurwerk in een uur klaar en begint het echte werk: schilderen.

De beits is al een paar jaar oud en erg dik. Ik mopper op mezelf vanwege de vergeten terpentine waarmee ik de beits had kunnen verdunnen. Dan toch maar de nieuwe pot pakken? Een duurzame tuinier gebruikt eerst het oude op maar al snel krijg ik spijt. Het schilderen gaat lastig door de dikte van de beits en na een kwartiertje zijn de eerste zakkers zichtbaar…Hopelijk leest mijn familie niet mee, getrouwd met een schilderszoon zouden ze beslist beter verwachten 😉

Stug ga ik verder, terwijl de beits van mijn kwast op mijn laarzen waait. Mijn wapperende haar mengt zich met het snot van mijn loopneus. Waar ben ik aan begonnen. Maar als het karwei klaar is ben ik toch tevreden. De zakkers zijn nog een beetje glad gestreken en hopelijk bekijkt niemand mijn werk van dichtbij. Volgend voorjaar doen we de rest van de schuur.

Mulchen met compost

November is voor mij altijd de maand van het mulchen. De aarde bedekken om ze te beschermen tegen weersinvloeden. Ook gaat het bodemleven iets langer door. Wormen blijven hun gangen maken waardoor de grond luchtiger wordt. Ze halen alle compost naar beneden en vermengen dit met de aarde. Zo wordt de moestuin weer gezond voor het nieuwe moestuinjaar.

Eerst oogst ik de laatste groenten, maak ik de bedden schoon en daarna gaat de compost erop. Zo verdwijnt de tuin langzaam onder een zwarte deken. Voor mij een belangrijk ijkpunt in het najaar. Als alle vakken bedekt zijn sluit ik het moestuinjaar af. Natuurlijk zijn er dan nog tuinklussen maar er wordt niet meer in de grond gewerkt, om de tuin rust te gunnen en zich klaar te maken voor de winter.

Kippen

Saté blijft me verbazen. Sinds mijn vorige blog komt ze weer met de andere kippen naar beneden om te eten en valt aan op onze restjes nasi alsof er niets aan de hand is. “Zien eten doet eten” werkt blijkbaar niet alleen bij mensen maar ook bij kippen. Maar na het eten loopt ze half dronken door het hok en uiteindelijk gaat ze later weer terug naar het legnest om daar de rest van de dag te blijven.

Sinds een paar dagen slaapt Saté ook weer op de stok, maar niet op haar eigen plekje. Ze heeft zich aangesloten bij Happy en Leentje. Dopey en Sientje missen haar niet en maken nog steeds ruzie over wie op welke plek op de stok mag zitten. Sientje wil dan onder Dopey door naar de andere kant waardoor één van de twee van de stok valt en het spel opnieuw begint. Dopey heeft een andere tactiek, ze pikt Sientje in haar poten 😉 Het is hilarisch die twee bezig te zien.

Als Saté in het legnest zit gaat Leentje af en toe polshoogte nemen. Even pikt ze wat beestjes bij haar weg, als apen die elkaar vlooien. Om vervolgens het eten op te eten wat ik voor Saté heb neergezet in het bovenhok. Saté laat het gebeuren, niet bij machte om voor zichzelf op te komen. Ik vul het eten weer aan als Leentje naar beneden is.

Gelukkig gaat het steeds beter met haar. Ze eet en drinkt weer zelfstandig, is niet meer kortademig en iedere dag liggen er weer normale drollen onder de stok. Ik hoef haar niet meer te verwennen met appelmoespotten warm water en afgelopen weekend liep ze dapper met de rest de tuin in. Om vervolgens wel ergens op een plekje in de zon te gaan liggen maar haar conditie is toch goed vooruit gegaan. Ik geef nog steeds dagelijks een beetje kuikenvoer vermengd met brinta, zonnbloempitten en extra vitaminen tot ze wat is aangekomen.

Witlof intafelen

Omdat het steeds kouder wordt zijn alle witlofwortels geoogst. Een deel had ik al eerder geoogst en anderhalve week geleden geplant in de kas en afgedekt. Witlof groeit namelijk in het donker, anders worden ze niet wit maar groen.

Om de wtilof te kunnen planten graaf ik eerst een gat en vul dit met compost. Daarna knip ik een deel van de onderkant van de witlofpennen. Het komt niet zo nauw, ongeveer een vierde deel. Zet de pennen rechtop in de compost en druk het goed aan zodat de snijvlakken contact maken met de grond. Dek de pennen toe tot iets onder de hals en giet er een beetje water tussen. Tot slot plaats je iets over de witlofpennen heen waardoor ze donker staan. Ik gebruik hiervoor een plantenbak.

Mocht je er meer over willen lezen, ik schreef eerder een blog over succesvol witlof telen.

Ratten

Het gat onder de composthoop heb ik inmiddels een paar keer dichtgegooid met grond en stenen. Maar wat voor beest het ook is, het is slimmer dan ik en groef al drie keer langs de stenen een nieuwe gang naar buiten. Het is tijd voor een list. Ik stop het gat vol met kippengaas en gooi er een gieter water in. Ratten houden vast niet van natte voeten. Hopelijk helpt het…