phytophthora

Ieder jaar rond deze tijd word ik wat onrustig tijdens een regenperiode. Want stel je voor dat de aardappeloogst verloren gaat, dat zou jammer zijn. Zodra de eerste gele en bruine vlekjes op het blad zitten begint de twijfel… zal ik wachten, of niet? Iedere dag duik ik met haviksogen tussen de planten, is dit een ziekte of gewoon afsterven van het blad? Maar ineens ben ik het wachten beu en hak de knoop door. Vandaag gaat het gebeuren: de aardappels gaan uit de grond!

Aardappels oogsten

Het oogsten is schatgraven ten top, ik hou er van. Je weet namelijk niet wat je aantreft onder de grond en dat maakt het spannend. Het blad is de laatste tijd hard achteruit gegaan door alle regenbuien, het kan dan niet goed drogen en dit zorgt voor een explosie van schimmels, zoals Phytophthora. Je hebt er vast vaker van gehoord, aardappelziekte of “het kwaad”, zoals de oude tuinbuurmannen op de volkstuin het noemen.

Phytophthora

Eerst trek ik het loof los en doe dit direct in een zak om mee naar huis te nemen. Het  mag niet op de tuin blijven liggen omdat de schimmels in de grond kunnen overleven en zelfs overwinteren. Plantenresten van aardappels kunnen ook niet op de composthoop, anders bestaat de kans dat de schimmels volgend jaar weer toeslaan zodra de compost verdeeld wordt over de tuin. Ook kan het overwaaien naar andere tuinen en zo’n hoop ellende wil je je tuinbuurman natuurlijk niet aandoen.

Oogsten met een riek

Ik steek de riek onder de eerste stoel aardappels en… jeetje dat gaat lastig, de grond is nog steeds hard. Maar als ik meer kracht zet komen de eerste aardappels naar boven… vijf middelgrote aardappels…niet slecht voor één plant. Stug ga ik door, plant na plant, rij na rij. Als het eerste ras Obama is geoogst heb ik een kratje vol. Zal ik het tweede ras ook oogsten of wachten? Eigenlijk heb ik de grond nodig dus de beslissing is snel gemaakt, het hele bed gaat leeg en zo heb ik ineens twee kratjes vol met aardappelen. Obama, een gele aardappel en de rode Tiamo.

Beschadigde aardappels

De beschadigde aardappels heb ik in een emmer gedaan, deze eten we als eerste op omdat ze sneller rotten en dan het hele kratje kunnen aantasten. De rest wordt straks thuis nog eens zorgvuldig nagekeken, en over een paar weken nog een keer. Op die manier haal je snel de rotte exemplaren er uit waardoor de hele oogst niet verloren gaat.

Het moestuingevoel

Ondanks de dreigende luchten wordt het ineens warm en ik puf even uit op het bankje met een kop thee en sojayoghurt. Snel pluk ik nog wat bessen voor in de yoghurt. Met het zicht op mijn prachtige Echinacea die wordt bezocht door een dikke hommel overzie ik de tuin en het lege aardappelbed, met de volle kratjes er naast. Wat een weelde toch dat je hier elke dag naar toe kan.